“Dosadašnji opus Silvane Hadži-Đokić nije velik po broju naslova (Carica Irina, roman, 1998; Molitve Presvetoj Bogorodici, pesme, 2001; Naustice Brankovića, roman, 2010; Carica Jelena, monodrama, 2012; Zlatno doba, roman, 2013; Vodič kroz nestajanje, roman, 2015), ali je nesvakidašnji po izboru tema, pristupu građi i temeljnosti promišljanja našeg vizantijskog i srednjovekovnog nasleđa. U velikoj tradiciji srpskog romansijerstva sa istorijskom tematikom Hadži-Đokićeva je našla samosvojan put i izraz u kojem istorija za nju nije pozornica, kulisa i dekor, već spoj činjenica, mašte, stilskojezičke rekonstrukcije i nekonvencionalnih zaključaka. Spoj teološkog obrazovanja i savremenog senzibiliteta, dugogodišnjeg rada i spisateljskog dara učinio je da se njeni romani kvalitetom bitno razlikuju od brojnih pomodnih, površnih i perifernih interesovanja znatnog broja autora za pojedine segmente i fenomene nacionalne istorije.”
Ljiljana ŠOP